1. మూడవనాడు ఎస్తేరు ప్రార్ధనలను ముగించుకొనెను. సంతాపము వెలిబుచ్చుటకు తాల్చిన బట్టలను తొలగించి జిగేలున మెరయు దుస్తులు ధరించెను.
2. వైభవోపేతముగా అలంకరించుకొనెను. ఎల్లరి చెయిదములను వీక్షించుచు, ఎల్లరిని సంరక్షించు చుండు ప్రభువును స్మరించుకొనెను. ఆమె ఇద్దరు చెలి కత్తెలను వెంటనిడుకొనెను.
3. తాను ఒక చెలికత్తె మీద సుకుమారముగా వ్రాలి నడచుచుండగా, మరియొక చెలికత్తె ఆమె ఉడుపుల అంచులనెత్తి పట్టుకొని వెంట వచ్చుచుండెను.
4. ఎస్తేరు మూర్తీభవించిన సౌందర్య మువలె ఉండెను. ఆమె ముఖములో సంతోషము, ప్రేమ చిందులు తొక్కుచున్నట్లు ఉన్నను, హృదయములో మాత్రము భయము గూడుకట్టుకొనియుండెను.
5. ఆ రీతిగా పయనమై వచ్చి ఎస్తేరు ప్రాసాద ద్వారములన్నీ దాటి రాజుసమ్ముఖమునకు చేరెను. అప్పుడు రాజు ప్రాభవోపేతముగా సింహాసనముపై ఆసీనుడైయుండెను. దేహము నిండ బంగారు నగలు అమూల్య రత్నములు తాల్చి మిలమిల మెరయుచు చూచుటకు భయంకరుడైయుండెను.
6. అతడు రాచఠీవితో ఎస్తేరును తేరిపారజూచి కోపముఖుడయ్యెను. ఆ చూపునకు రాణి గడగడవణకి భీతావహురాలై పడిపోయెను. తెల్లబోయిన మొగముతో మూర్చపోయి తన ముందటనున్న చెలికత్తె మీదికి ఒరిగెను.
7. కాని ప్రభువు రాజు అంతరంగమును మార్చి అతనిని మృదుహృదయుని చేసెను. అతడు సింహాసనము నుండి దిగ్గున లేచి ఎస్తేరును చేతులలోనికి తీసికొనెను. స్పృహకలిగిన వరకు ఆమెను మృదువచనములతో అనునయించెను.
8. “ఎస్తేరూ! ఈ భయమెందుకు? నేను నీ ప్రియనాథుడనుకానా? ధైర్యము తెచ్చుకొనుము.
9. నీకెట్టి అపాయమును కలుగదు. నా శాసనము వర్తించునది సామాన్య ప్రజలకుగాని నీకు కాదు. ఇటు నాదగ్గరకు రమ్ము” అని ఆమెను బుజ్జగించెను.
10. అంతట అతడు తన సువర్ణదండమునెత్తి ఎస్తేరు మెడమీద పెట్టి ఆమెను కౌగలించుకొని “ఇక నాతో మాటాడుము" అని పలికెను.
11. ఎస్తేరు రాజుతో “ప్రభూ! తమరు నా కంటికి దేవదూతవలె కనిపించితిరి. మీ తేజస్సును చూచి నేను భయపడితిని.
12. ప్రభువుల వారు అద్భుతముగానున్నారు. తమ ముఖము వర్చస్సుతో వెలుగుచున్నది” అని అనెను.
13. ఇట్లనుచునే ఆమె సొమ్మసిల్లి పడిపోయెను.
14. రాజు ఎస్తేరును చూచి విచారముచెందెను. అతని పరిచారకులు ఎల్లరు ఆమెకు ఉపచారములు చేసిరి.